1. Boran so na wójnu hotowaše,
ha boran so na wójnu hotowaše,
ha wowcka ta jemu tak wotradźeše:
2. Ha njechodź tam, borančko, wójna je zła,
ha njechodź tam, borančko, wójna je zła,
ha ja sym tam wóndano tež pobyła.
3. Ha ja sym tam wopušku přisadźiła,
ha ja sym tam wopušku přisadźiła,
ha ty dźeš tam wotbyć swój kožany měšk.
4. Ha ranca tam piwo sej warješe,
ha ranca tam piwo sej warješe.
Ha z klamu te piwo sej měšeše.
(Kralowy huslerski spěwnik)
wróćoByk ma bomel, byk ma bomel,
kruwa nima nic, ako nagi cyc.
Byk se wjerga, byk se wjerga,
sebje za tej jaji terga.
Byk se wjerga, byk se wjerga,
sebje za tej jaji terga.
1. Daj dobry wjacor wam,
my k wam źomy pó kał.
Dajśo skerjej a lěpjej nam,
až my dalej pśiźomy.
Ten dwór jo dłujki,
ten dwór jo šyroki,
wšyken ceły njemjeśony.
Co stej źowce źěłałej?
Dwóru njejstej wumjatłej?
2. Daj se góspodarjeju
na dobrem jacmjeń raźiś!
Jacmjeń ako błoto, cysty ako złoto,
jacmjeń, rědny jacmjeń!
Daj se góspozy na dobrem lan raźiś!
Lan ako murja, głowki ako kulki,
běły ako šlewjer!
Daj dobry wjacor wam,
my k wam źomy pó kał.
1. ||: Do Jenkec na piwo njepóńdźemy. :||
||: Jenkečanske holcy hólcow bija. :||
2. ||: Do Dźěžnikec’ chcemy radšo hići. :||
||: Dźěžničanski młóńk ma rjane holcy. :||
3. ||: Naš nan tón ma rjane huste slowki. :||
||: Naša mać ma rjane młode dźowki. :||
4. ||: Přišli hólcy, zjědli nanej slowki. :||
||: Wzali starej maćeri wšě dźowki. :||
(Kralowy huslerski spěwnik)
wróćo1. Do Popojc ja njepejdu,
do Popojc ja njepejdu.
Tam te źołča te gólcy biju.
2. Do Popojc ja njepejdu,
do Popojc ja njepejdu.
Tam ja njekrydnu frištuku.
3. Šołta za mnu z kneblom gnal,
Šołta za mnu z kneblom gnal.
Až som při jogo źołce spal.
(delnjoserbski)
wróćo1. Do studnički pušćiła
swój tón pjeršćeń slěborny.
2. Štóž tam konje napowa,
tón tež pjeršćeń namaka.
3. Hólčik konje napował,
přecy pjeršćeń namakał.
1. Gólcyk jědźo praskajcy
mimo kněžej zarody.
Ejku, dejku, zajdom, zyndom,
cydera ryndrum praskajcy.
2. Ho tej kněžej za'rodźe
sejdźštej dwě gólicy.
Ejku, dejku, zajdom, zyndom ...
3. Prěnja róže šćipašo,
druga sejdźe plakašo.
ejku, dejku, zajdom, zyndom ...
4. Cogdlja plakaš, gólica,
rjanolinka cerwjona?
Ejku, dejku, zajdom, zyndom ...
5. Cogdlja plakać njedyrbju,
ljuby južo nejo tu.
Ejku, dejku, zajdom, zyndom ...
6. Jo mi sljubił zasej pćić,
dyž dźo wjerba wěršnje měć.
Ejku, dejku, zajdom, zyndom ...
7. Wjerba wěršnje njezmějo,
ljuby ten wěc njepćidźo,
Ejku, dejku, zajdom, zyndom ...
(Po: Ach rozmilona lubka mója.
Spěwy ze Slěpego a hokolnych wsow, čo. 3)
Ha dali sće nam dali
a my smy rady wzali,
ha pjesnička bje krótka,
a kołbaska bje słódka.
1. Ha dže tón mjesačk swjeći,
A dže wón horje dže?
2. Wón swjeći po-wšim swjeći,
Na nowy Ričlec dwór.
3. Ha tam su rjane holcy,
So zdadža pjekne być;
4. Ha ja bych sama rekła,
Zo Hanka lózy nej'.
5. Ha dže tón mjesačk swjeći,
A dže wón horje dže?
6. Wón swjeći po-wšim swjeći,
Na nowy Lulakec dwór.
7. Ha tam su reni hólcy,
So zdadža pjekni być;
8. Ha ja bych sama rekła,
Zo Handrij lózy nej'.
1. Ha handworska pšaza,
ha štyri młodźi hólcy.
Ha štyri wuběrane,
ha wuzwolene holcy.
2. Ha burje ty šelma,
ha daj nam tež nyšto.
Ha stary tworoh z koša,
a połčik tučnoh' z wuhnja.
3. Ha Haša so praša,
ha hdźe je dobre piwo.
Ha měsći pola Fikorta,
ha tam je dobre piwo.
4. Ha pili su hrali,
ha nabili su Hašu.
Ha nabili su Hašu,
ha ćisnyli joh do chódy.
5. Ha što dyrbju započeć,
ha na tym wulkim pachći.
Ha hróch so njeje radźił,
ha žito mało płaći.
6. Ha biła je žona,
ha z motydłom muža.
Ha sydaj mój mužo,
ha na rići doma.
7. Ha wzała muža za brodu,
ha zworała z nim zahrodu.
Ha wosyła sej mak mak mak,
ha wosyła sej mak mak mak.
1. Ha hdyž ja ranko domoj dźěch
přez jedyn zeleny hajk.
Ha da mje zetka holičo
kiž něhdy moje bě.
2. Ha wona so mje wopraša:
Hdźe sy mój luby był?
Haj, hdźe sy ty mój luby był,
zo ke mni njepřińdźeš?
3. Ha ja sym dźensa druhdźe był
ze swojim towaršom.
Ha ja ́du zaso k tebi přindź
na blišu njedźelku.
4. Ha hejzo njeńdu na blišu,
da tola na dalšu.
Ha hejzo njeńdu na dalšu
da mału kermušku.
(z Radskeje)
wróćo1. Ha my smy tu přišli tudy k wam,
ha maće-li žanu lubosć k nam.
2. Ha my smy sej hromadźe zradźili,
ha wy so nas njejsće nadźili.
3. Ha dajće nam, dajće, hejz chceće nam dać,
ha njedajće nam tu dołho stać.
4. Ha waše wam błóto teptaći,
na naše nam črije torhaći.
5. Ha hdy by ta hospozka tak dobra była,
ha přeco tu kołbasku cyłu dała.
6. Ha přeco so wona zamoliła,
ha přeco tej kołbascy wobej dała.
1. Ha stawaj horje, holičo,
ha stawaj horje, holičo, hodeho,
chěža je połna Hodźanow.
2. To njejsu mi nic Hodźenjo,
to njejsu mi nic Hodźenjo, hodeho,
to su mi hólcy Łazowscy.
3. Ha su sej přišli po mój wěnc,
ha su sej přišli po mój wěnc, hědewěnc,
po mój mi wěnašk rućany.
(z Bukec)
wróćo1. Ha stoj ta woda lěto tam,
hdźež luby konje napowa,
hdźež luby swoje konje napowa.
2. Ha prjedy hač k njej dójšoł je
sej luby ličko móješe
a potom lubej takle rěčeše:
3. Hdy by so druhim slubiła,
by swojoh luboh zhubiła,
by swojoh dawnoh luboh zhubiła.
4. Ha dokelž njejsy slubiła,
tež luboh njejsy zhubiła,
tež swojoh luboh njejsy zhubiła.
(z Łaza / Kralowy huslerski spěwnik)
wróćo1. Ha šoł je tón hólčik tón runy pućik,
ha nadešoł, nadešoł runy dubik,
ha nadešoł, nadešoł runy dubik.
2. Ha wurězał je sej tam hałžčičku,
ha wudźěłał je sebi pišćałku,
ha wudźěłał je sebi pišćałku.
3. Ha tak sej wón wjesele zapiska,
ha ze swojej' zrudneje wutroby,
ha ze swoj'maj płačitomaj wočomaj.
4. »Ha ja mam tam lubku, haj susodźinku,
ha ja mam tam lubku mi rjanu holčku,
ha ja mam tam lubku mi rjanu holčku.
5. Ha druzy tam chodźa k njej z wjesełosću,
ha ja pak, mój Božo, ze zrudnosću,
ha ja pak, mój Božo, ze zrudnosću.
6. Ha přišoł je šelma mi šelmowski,
ha přišoł je šelma a wzał je ju preč,
ha hišće mje njeje na kwas prosył.
7. Ha dźensa je kwas ha za tydźeń zas,
ha njeńdu ja na tón, da na tamón du,
da na tamón tola zawěsći du.«
wróćo
1. Ha wudaj so, holička, wzmi sej ty mje,
ha při mni ty změješ dobry dźeń.
2. Ha kemši ty njebudźeš chodźić trjebać.
Ha to dźe ći stara mać naprědować.
3. Ha wody sej njebudźeš nosyć trjebać.
Ha to dźeš sej sylzow napłakać dosć.
4. Ha drjewa sej njebudźeš rubać trjebać.
Ha to dźe ći wo chribjet rozlětać dosć.
1. Hale rozumniše, rozumniše ćelatko,
hdyž-li frejne pacholo.
2. Hale ćelatko so najě a so napije,
swoju nócku měrnje spi.
3. Hale pacholo so najě a so napije,
swoju nócku přełazy.
4. Hale stareje wón maćerje je rudźenje,
młodych holcow budźenje.
(z Chrósćic)
wróćo1. Hale škoda, jeno škoda
mojich młodych dnjow,
mojoh’ prěnšoh’ wjesela.
2. Hale prjedy, něhdy prjedy,
hdyž ja młody běch,
běch ja wšudźom widźany.
3. Hale nětklej, hale nětklej,
hdyž ja stary sym,
sym ja wšudźom hidźany.
(z Chrósćic)
wróćo1. ||: Hdyž k wěrowanju, :||
mój woboj póńdźemoj,
haj zyndom, zyndom, zynduška,
mój woboj póńdźemoj.
2. ||: W prěnich tych wrotach, :||
tam hercy piskaja,
haj zyndom, zyndom, zynduška,
tam hercy piskaja.
3. ||: W druhich tych wrotach, :||
tam steji njewjesta,
haj zyndom, zyndom, zynduška,
tam steji njewjesta.
4. ||: W třećich tych wrotach, :||
tam běłe łoža su,
haj zyndom, zyndom, zynduška,
tam běłe łoža su.
1. Hindraško, ty synko mój,
ha dźeha sy ty čera wečerjał?
Moja luba maćje po' susoda,
ha moja luba maćje po' susoda.
2. Hindraško, ty synko mój,
ha štoda su ći woni dawali?
Moja luba maćje, ha rybički, ...
3. Hindraško, ty synko mój,
ha hdźeda su je woni łójili?
Moja luba maćje, ha 'ródžičcy, ...
4. Hindraško, ty synko mój,
ha čim da su je woni łójili?
Moja luba maćje, ha z widłami, ...
5. Hindraško, ty synko mój,
ha čim da su je woni warili?
Moja luba maćje, ha khachleńku, ...
6. Hindraško, ty synko mój,
ha čim da su je woni won ćahali?
Moja luba maćje, ha z kopołom, ...
7. Hindraško, ty synko mój,
ha wele da sy ty tych rybkow zjjed'?
Moja luba maćje, tón jenički kusk, ...
8. Hindraško, ty synko mój,
ha štó da je te zbótne kruški zjjed'?
Moja luba maćje, tón čorny psyčk, ...
9. Hindraško, ty synko mój,
ha džeda tola je tón čorny psyčk?
Moja luba maćje, so rozpuknył, ...
10. Hindraško, ty synko mój,
ha dže da dyrbju ći ja łóžko słać?
Moja luba maćje, ha na kěrchow, ...
1. ||: Hójbik dwě běłej nóžce ma. :||
Hólčik dwě rjanej lubce ma.
2. ||: Hdyž wón z tej prěnjej rěčeše :||
so druha přeco rudźeše.
3. ||: Njerudź so, njerudź, holičo, :||
wšak ja tež tebje lubuju.
4. ||: Wo tajku lubosć njerodźu, :||
hdyž tebje sama njezměju.
5. ||: A wzałoj staj so za ručku :||
a wjedłoj staj so přez łučku.
(z Łaza)
wróćo1. Hólčik jědźo z Kulowa,
rjane holčo plějo len.
Wón jej praji: "Dobry wječor!"
Wono běšo swětłu dźeń.
2. "Holčo, ty maš běłoj nóžce,
njewomazaj sej ty jej."
"Što ći jo wo mojej nóžce,
'šak ty njejsy lubu mój."
3. "Ty 'šak budźeš moja lubka,
pój ha dźerž mi konika."
"Konika drje 'cu ći dźeržeć,
lubka twoja njebudu."
4. "Wjele sym jich lubo poměł,
na wšitkich ja zabudu.
Na tebje 'du tej šće zabóć,
hdyž će 'jacej njewidźu."
1. ||: Husy domoj leća, :||
Gjanzor je tam wostał.
||: Štóha po njoh' póńdže? :||
Pastyrjowa žona.
2. ||: Pastyr doma sedži, :||
A sej heju džjeła.
||: Zo 'ce swoju žonu :||
Do smerćje zarazyć.
3. ||: Dže 'džemy ju khować? :||
Do móšacej džjerki.
||: Dže 'dže móška sydać? :||
Baćonjacym 'njezdži.
4. Hólčik 'šitko pšje'rał,
Hólčik 'šitko pšepił,
Ničo 'jacy nima:
||: Štož jenož tu jenu :||
Swoju rjanu holčku.
5. ||: Luby, ja će prošu, :||
Wostaj so ty teho,
||: Wostaj so ty teho, :||
Twojoh' pića, 'raća.
6. ||: Na tej zelnej łucy, :||
Tam mi pšindže k rucy.
||: Na tej zelnej trawje, :||
Tam mi pšindže prawje.
1. Chceće wědźeć štó ja sym?
Ja sym jenoh bura syn.
||: Mam so mysle ženić. :||
2. Mi so lubi ryzy kóń,
rjane holčo, swětła bróń.
||: Hišće por pistolow. :||
3. Na wójnu ja poćahnu,
burej cholow wostaju,
||: lubce ćeńku košlu. :||
(Kralowy huslerski spěwnik)
wróćo1. ||: Ja pak tam chodźach po horach, :||
||: po horach wysokich, :||
po horach wysokich.
2. ||: Ja pak tam hladach, do doła, :||
||: do doła hłubokoh, :||
do doła hłubokoh.
3. ||: Ja pak tam widźach čołmy jěć, :||
||: na čołmach hólcow třoch, :||
na čołmach hólcow třoch.
4. ||: Tón srjedźanski, tón najmłódši, :||
||: tón so mi lubješe, :||
tón so mi lubješe.
5. ||: Tónle měješe pjeršćeń slěborny, :||
||: na porsće srjedźanskim, :||
na porsće srjedźanskim.
6. ||: Jowle maš, jowle maš, moje holičo, :||
||: tón pjeršćeń slěborny, :||
tón pjeršćeń slěborny.
7. ||: Tónle pjeršćeń, tón ja njesměm brać, :||
||: to swari moja mać, :||
to swari moja mać.
8. ||: Praj, holčo, lube holičo, :||
||: zo sy jón nam'kała, :||
zo sy jón nam'kała.
9. ||: Mojej maćeri ja njesměm łžeć, :||
||: jej dyrbju sprawdu rjec, :||
jej dyrbju sprawdu rjec.
10. ||: Ach, maći, luba maćerka, :||
||: tón čołmar chce mje měć, :||
tón čołmar chce mje měć.
(z ludu)
wróćo1. Ja som tu móju lubu, lubu lubku
z nageju ridom, ridom, ritku
na kopćiwki sajdźił.
2. Wóna jo sebje tajkich bloskow
napariła-riła-riła na te nage
ridom, ridom, ritki.
1. Jědleńki su rubali,
ha rěbliki su dźěłali.
Do wóknješkow stajeli,
po nich horje łazyli.
2. ’Šitko ćiše spaše
ha štož tym hrodźi běše.
Hač jenož to pacholo,
kiž te hrody wachwaše.
3. Pójdaj, pójdaj, pacholo,
a hdźe tón pan z tej panju spi?
Prěnjej nowej komori
tam tón pan z tej panju spi.
4. Druhej nowej komori
ha tam te dróbne dźěći spja.
Třećej nowej komori
tam su pjenjezy pod prohom.
5. Pana su zarubali,
ha panju sobu woznyli.
Panju sobu woznyli,
pana su zarubali.
6. Kusk tam dale přińdźechu,
ha k młodej pani prajachu:
„Njeje ći žel panika,
twojoh młodoh panika?“
7. Přińdu-li na druhi kraj,
ha druhoh skrydnu panika.
Hišće wjele rjeńšeho
a tež wjele pěknišoh.
8. Kusk tam dale přińdźechu,
ha k młodej pani prajachu:
„Njej ći twojich dźěći žel,
twojich dróbnych dźěćatkow?“
9. Mi njej mojich dźěći žel,
ha mojich dróbnych dźěćatkow,
štož jenož tej jeničkej,
Katyržinki mojeje.
10. Kusk tam dale přińdźechu,
ha mječik z nóžnjow sćahnychu.
Pani hłójčku wotćachu.
Přeco dale jědźechu.
1. Jědnaće ćepješe, k holičce dźěch.
Hale dwanaće ćepješe, wot njeje dźěch.
2. Přečo tak zahe, mój luby, dom dźeš?
Hale z nócku sy přišoł ha z nócku zas dźeš.
3. Njewěš dźě, lubčička, daloko mam?
Hale daloko, daloko, boju so sam.
4. Kusk chcu će přewodźeć, daloko nic.
Hale potom dźě dyrbiš sam dale dom hić.
5. Holičo lubeho přewodźeše.
Hale hač tam na wuski puć we dolinje.
(z Wudworja)
wróćo1. Kajcy su to krawcy byli
kotřiž tajki šórc su šili.
Hale na prědku je krótki,
zezady je dołhi.
2. To nic njejsu krawcy wini,
to su młodźi hólcy wini.
Ty dryš pósłać k lěkarej,
tón tež pomhać njemóže.
3. Lěkar tón ći budźe prajić:
Z tobu njeje prawje.
Jebała sy młodych hólcow,
sama sy so zjebała.
4. Holčo jara płakaše,
dźerži synka šórcušku.
Mjelč a njepłać, lube dźěćo,
mi te tebje samo žel.
5. Płakaj holčo, hišće bóle,
hišće wjele bóle.
Trěj sej woči z kamjenjemi,
płakaj hišće bóle.
6. Błazna bych ja tola była,
hale hdy by płakała.
Wjele bóle hišće była,
hdy by sej je trěła.
1. Křidowje a Jěžowje
ha tam je dobre piwo.
Piwo je tam dobre,
ha holcy su tam rjane.
2. Chodźili su tam chodźili,
ha Pazličan, Čornowčan hólcy.
Chodźili su tam chodźili,
ha hač su so zwadźili.
3. Wadźili su so wadźili,
ha hač su so nabili.
Korčmarja su nabili,
ha kachle su jom pobili.
1. Łazu hornjej korčmičcy,
pola swjetłoh' wóknješka,
pola jasnoh' mjesačka.
2. Tam sej mój tak prajachmoj,
||: zo mój swojej budžemoj. :||
3. Štóda je tam pódla stał,
||: pola naju zawdaća? :||
4. Cyła gmejna Łazowska,
||: wštitcy sprawni wotročcy. :||
5. Štož pak młodži hólcy su,
||: rachnowani nebudža. :||
Mi wutrobnje so styšće,
zo hišće srjeda njej.
Ach, Božo, pomhaj štwórtkej,
zo pjatka dočaka.
Sobota přińć sčasom,
njedźela pak z mjasom!
1. ||: Mó smó ći štyrjo wot Klóštera. :||
Pijemo, hrajemo, pijemo,
hrajemo, wjesołi smó.
2. ||: Njech pak mó dźemo, hdźež chcemo přińć. :||
Wšudźom nas korčmarjo,
wšudźom nas korčmarjo rady witaja:
3. ||: Korčmarjo, porjedź piwo nam. :||
Karan nam piwa,
karan nam wina, porjedź ty nam!
4. ||: Hólcy so swěrnje napichu. :||
Wšitko pak swěrnje tež,
wšitko pak swěrnje tež zapłaćichu.
5. ||: Hólcy so domoj hotowachu. :||
Holcy wšě žałostnje,
holcy wšě žałostnje zapłakachu.
6. ||: Mjelčće a njepłačće holcy mi. :||
Maće šće dołho dosć,
maće šće dołho dosć hólcow na šiji.
(ze Skaskowa / Kralowy huslerski spěwnik)
wróćo1. Morgenrot, morgenrot,
waša swinja ta jo tot.
Wy sćo źinsa šlachtowali,
jěšnicu sćo gótowali.
Co ga sćo z tym puchorjom?
2. Kusk nam dajśo, kusk nam dajśo
a se nic njezagranjajśo!
Wy sćo jane dobre luźe.
Was my bźomy chwaliś wšuźe!
Tak ak wu was, tak njej niźi!
3. Piwo dajśo, šnaps nam dajśo
a se nic njezagranjajśo!
Wy sćo jane dobre luźe.
Was my bźomy chwaliś wšuźe!
Tak ak wu was, tak njej niźi!
1. ||: Muže muže domoj dźiće. :||
Hej, domoj dźiće!
2. ||: Cyłu nóc ze žonu spiće. :||
Hej, žonu spiće!
3. ||: Wostajće šće kwilku sedźo. :||
Hej, kwilku sedźo.
4. ||: Z žonu spać to pon šće tej dźo. :||
Hej, pon šće tej dźo.
(z Njabóžkojc / tekst z Prawoćic)
wróćo||: Na tej běłej gorje. :||
||: Z nogami gorej. :||
Baba chopi z riśu wiś,
zatkaj žěd jej z cyblu riś.
1. Nad morjom stejitej hrodaj,
dwaj hrodaj wysokej,
we jednym rjane je holičo,
we druhim rjany hólc.
Wonaj so lubo měještaj,
hromadu přińdź pak njemóžeštaj.
Wón da swojej lubce napisać,
zo chce ju přez morjo wzać.
Pjatnaćim hudźbnikam hrać chcu dać,
bubnarjam štyrjom zabubnować.
To budźe lubce so spodobać,
zo ja tak wjesoły sym!
2. Haj luby je na morjo wujěł,
na morjo hłuboke.
Za sydom dnjow je tam dojěł,
hdźež lubka čakaše.
Wonaj so ručce zawdaštaj,
hromadźe na čołm poskočištaj.
Wón z pažomaj wjesele zahiba
a bórze dojědźe kraj.
Słyšiće hercow jimaj hrać,
bubnari mócnje bubnować.
Haj, to so lubce tež spodoba,
ha jemu dobro so zda.
1. Naša Anka w groźi doj ...
2. A ten Fryco (Frycoju tom) wence stoj ...
3. Pśiźo Anka z groźi wen ...
4. Fryco ten ju popadnjo ...
5. Walijo ju na karku ...
6. A ta karka knykoco ...
1. Nětko mi powěz, holička,
što je mi w zymi zelene.
Jědla steji na hórcy je w zymi zelena,
je w zymi młódna zelena.
2. Nětko mi powěz, holička,
što je mi w lěći bjez kwěća.
Paproć steji pod hórku, je w lěći bjez kwěća,
je w lěći cyle bjez kwěća.
3. Nětko mi powěz, holička,
što je mi dróše slěbora.
Česć a wěnašk rućany stej dróšej slěbora,
stej dróšej čistoh' slěbora.
4. Nětko mi powěz, holička,
što je mi lóše pjerička.
Zetkawanje naju je mi lóše pjerička,
je lóše drobnoh' pjerička.
5. Nětko mi powěz, holička,
što je mi ćeše kamjenja.
Róznohiće naju je mi ćeše kamjenja,
je ćeše młónskoh' kamjenja.
(z Łuča / Kralowy huslerski spěwnik)
wróćo1. ||: Nichtón domach njej’, :||
da móžeš so chroble sunyć k njej.
2. ||: Dźi jeno tam dźi, :||
wón tam dawno druhi při njej spi.
3. Hdy bóch ja tam šoł,
druhi bó tam boł,
to bó zakleće mje mjerzało.
4. Hdy bóch ja tam šoł,
nutř tam njepřišoł,
wjele bóle bó mje mjerzało.
1. ||: Njehladaj, holčo, z woknješkom dele, :||
ha hdyž ja po puću dom pojědu.
2. ||: Ludźo su falšni tu na tym swěći, :||
ha naju tu swěru ’šak zahidźa.
3. ||: Njech woni praja štož jenož ’cedźa, :||
ha swojej pak tola mój budźemoj.
4. ||: Njeńdźemoj nalětko, da dźemoj za lětko, :||
swojej pak tola mój budźemoj.
(z Radšowa / Kralowy huslerski spěwnik)
wróćoNjech tak kanka wokoło dźe (dehedehe),
||: hale zo so tež nam dóstanje. :||
(Kralowy huslerski spěwnik)
wróćo1. Och holička, kotra towarška?
Hanka Młójnkec towarška,
kiž mało dale stej, dyrej,
tym wěncu zelenym.
2. Och holička, kotry luby jej?
Jakub Šołta luby jej,
kiž mało dale stej, dyrej,
tym wěncu zelennym.
Pětrko, Pětrko wjezeš nam kał,
pójedaj, pójedaj, hdźe sy jón brał.
Sym jón brał, sym jón brał, hdźež je wón stał.
(kanon)
wróćo1. Pod Róžantom leži łučička,
po łučcy jena mi šćežčička.
2. Po łučcy jena mi šćežčička,
rjana běła mi wuteptana.
3. Ha štóha je tola ju wuteptał?
Swjata Marja je ju wuteptała.
4. Ha ducy tam kemši a wote mšě,
ducy tam k nyšporej wot nyšpora.
5. Tam je ju zetkała Hilžbjeta,
jeje ta ćeta, haj Hilžbjeta.
6. Ja budu synka porodźić.
Jenoh synka, haj Jězu Chrysta.
7. To dźe so runje srjedź zymy stać,
hdyž ’dźa ptački w lófće zmjerzować.
8. Ha ty pak ’dźeš synka porodźić,
jenoh synka, haj swjatoh Jana.
9. To ’dźe so runje srjedź lěća stać,
’dźa so w kerkach ptački porować.
Z dawnych časow so do kwasow
młodźi staršich prašachu,
hdyž wo něžnu ruku dźowki
za žiwjenje rodźachu:
Dźensa wšak to hižo njeje tak,
ale je nawopak,
dźens młodźi ludźo rad so maju.
Lubosć kuzła ma a potajnstwa
a ze wšěch najrjeńša
je prěnja lubosć zawěsće.
Prěnja lubosć zawěrno
bě lubosć najrjeńša,
wěčnje we nas młódna je,
wěčnje we nas młódna wostanje.
Prěnja lubosć za kóždeho
bě najkrasniša.
||: Štóž sej chwali lubosć,
tón sej chwali młodosć,
lubosć młodosće. :||
1. Přeco sym ja z tobu rejwał,
ženje njejsym z tobu ležał.
To jo holčo, twoje zbožo,
zo sym přeco nimo bejžał.
2. Hale naša Hanka pjecy spi,
hale hlada, dźe bó hólcy šli.
Hólcy dźěchu, štyrjo běchu,
přece nimo pjecy dźěchu.
3. Naša Hanka kaž ta klanka,
sydnyła so na boranka.
sćiniła nóžki bjez te róžki,
rajtowała po twarožki.
1. Pšez hory a pšez doły
bježi čista woda.
Štóž je swoju lubku z'ubił,
ju tam zasy nanka.
2. Dyž mój wujk mi z krawcom bješe,
Da mi zeši howzy;
Jenu howzu wo pół korca,
Druhu wo tsjóch bjertlow.
3. Ja tam tyknych mandyl husy,
Hišće połne nejsu;
Ja tam tyknych ćelo do nich,
Njetk'lej bjechu połne.
4. Džensa sym ja 'ribach był,
Jutsy póńdu do ryzykow.
Jutsy póńdu do ryzykow,
Do toh' čerwenoh' nerjada.
1. ||: Přišecach słužiła holička, :||
bě mjenowana Haniša.
2. ||: Ha z ranja róže šćipaše, :||
z wječora wěncy wiješe.
3. ||: Na hwězdach běše widźiła, :||
zo dołho žiwa njebudźe.
4. ||: Přišło je wo połnocy tam, :||
zo holčo jara schorjeło.
5. ||: Dźi wšak, mój nano, tyšerej, :||
daj mi tam dźěłać nowy kachć.
6. ||: Ja sym na hwězdach widźiła, :||
zo dołho žiwa njebudu.
7. ||: Hdyž rańše zerje horje du, :||
holička ćiše wumrěła.
Rejwaj, mój pohončo, z dźowku,
rejwaj, mój pohončo, z dźowku.
To je ta poslednja reja,
to je ta poslednja reja.
1. Rjana Hanka, pušć nas nutř,
||: dešćik so tak jara dźe (de he). :||
2. Njech so dźe tak jara hač ´ce,
||: na mnje žadyn nepóńdźe (de he). :||
3. Njechaš ty nam wočinić,
||: da chcemy ći zapalić (de hić). :||
4. Budźeće wy zapalić,
||: da budu was přeradźić (de hić). :||
5. Kak da chceš nas přeradźić,
||: hdyž nas njewěš mjenować (de hać). :||
6. Jedyn rajtar z klóštyra,
||: młody pan tam z Wudworja (de ha). :||
7. Třećeho pak njepowěm,
||: toho nichtón njezhoni (de hi). :||
(z Łaza / tekst z Róžanta)
wróćo1. Rjane holcy swjetłych lacach:
||: To je Hanka Mjerzakec. :||
2. Čorny kłobuk z módrym bantom:
||: To je Mikławš Weselic. :||
3. Wonaj mataj wele penez,
||: Lóšt a lubosć 'romadžje. :||
1. Sedźała na lipje: wołała Pilipe!
Pój pój pój Pilipe, mój muž je preč!
2. Sedźała na dubje: wołała Jakube!
Pój pój pój Jakube, mój muž je preč!
3. Sedźała na wjerbje: wołała Jurije!
Pój pój pój Jurije, mój muž je preč!
4. Sedźała na sćinje: wołała Bosćine!
Pój pój pój Bosćine, mój muž je preč!
5. Sedźała na ławje: wołała Pawołe!
Pój pój pój Pawołe, mój muž je preč!
1. Skakała jo wróna
kołowoko młóna.
Mjel mój młóńko mjel, mjel,
mjel mój młóńko mjel!
2. Młóńk jo přepił wjele.
Žona domach mjele. Mjel ...
3. Ralbičanska Madlena
zběha nóžki do wjercha. Mjel ...
4. Běrtlk štundy do słónčka
baba synka přinjesła. Mjel ...
1. Słužił je hólčik Pančicy,
rjeniša holička Kukowi.
2. Swěru so lubo měještaj,
słowčko pak hromadźe njeryčeštaj.
3. Štož jenož pojestwa sćeleštaj,
přez teho drobneho sołobika.
4. Přeco je lětał z wjesełymi,
jedyn mól přilećał ze zrudnymi.
5. Přinjes je holičce pojestwa,
zo jeje luby jej nagle schorjeł.
6. Zo jeje luby jej nagle schorjeł,
nagle haj schorjeł a nagle wumrěł.
1. Spórowałej stej se dwě marijance
na jednej zelonej gałužce.
2. Lećelej stej wónej do winowca
pod winowcom sejdźi rjana gólicka.
3. Ta mějašo dwě rjanej jabłučce
tej pósła wona Hermanoju.
4. How maš mój Hermano jabłučce dwě
tej jo ći pósłała twója lubka.
1. Sym w zymje k nowej košulcy
a k płatej napřadła,
płat dawno je žno natkany,
płat trjebam njewjesta.
2. Tež pjerjo je wšo wudrjene
na dołhich wječorach,
tuž poslešća mam hotowe
we swojich komorkach.
3. Za čerwjeny bant na hłowi
chcu měć wěnc rućany,
mać budźe čěpcow kupić mi
za drohe pjenjezy.
4. Mi družčić budźa holiča,
te wjesne towarški,
a budźe kwasna hosćina
přez tři dny zaspochi.
1. ||: Sćel, maćje, rjane bjełe łoža! :||
||: Hólcy budža pšińć
a łoža dyrbja być. :||
2. ||: Peč, maćje, rjane młode hołbje! :||
||: Hólcy budža pšińć a
hołbje dyrbja być. :||
3. ||: War, maćje, rjane huste krupy! :||
||: Hólcy budža pšińć a
krupy dyrbja być. :||
4. ||: Peč, maćje, rjane mechke blincy! :||
||: Hólcy budža pšińć a
blincy dyrbja być. :||
1. Šła je Hanka tam
po wodu hač k nam,
zo chce swojoh luboh wohladać.
2. Luby přińdźe k njej,
wuhlada při njej
druhich, cuzych hólcow pjeršćenik.
3. Daj, daj, daj jón zas,
hejzoli chceš kwas
zo mnu hišće hotowany měć.
(z Kulowa)
wróćo1. Šła jo holčka trawu žnjeć
na łučku zelenu.
||: Přijěł jo k ni rajtar, :||
||: na konju šumjelu. :||
2. Stajał jo swojoh konja
pod lyndu zelenu.
||: Přestrěł jo swój mantel, :||
||: na trawu zelenu. :||
3. Syń so ke mni dele,
ty rjane holičo!
||: K tebi so ja njesydnu, :||
||: tej' trawó mało mam! :||
4. Ja ći dobru radu wěm,
chcešli mje posłuchać:
||: Rozrěz sej twój ćeńki šat, :||
||: wobal sej tón małó porst! :||
5. Rjekń ty twojej maćeri,
zo sy so zrězała.
||: Mojej maćeŕ njebdu łhać. :||
||: Ja bdu ji prawdu znać! :||
6. Hdyž budu ju ja wobołhać,
mi dźa so ludźo smjeć.
||: Hdyž du ji ja prawdu znać, :||
||: dźe so ji derje znać. :||
7. Maći, luba maći,
tón rajtar chce mje měć.
||: Dźowka, luba dźowka, :||
||: tych pjenjez mało maš. :||
8. Twój nan, tón wšitko přěhrał jo,
na kóskach přemjetał.
||: To njej' boł mój stary nan, :||
||: hale bě mój młódsi bratr. :||
9. Kóždu zbóžnu njedźelku,
wón bosy kemši dźe.
||: Wokoł' toho kłoboka, :||
||: ma zhniło powrjestło. :||
10. Hišće so jom' wjele zda,
zo złotu bindu ma.
||: Hańba, hańba, lubó mój, :||
||: zo tajki hrozny sy. :||
11. Hańba, hańba žana njej',
hdyž lubka rjana jo.
||: Wón jo so nam přepanył, :||
||: tak runje zwjerchom nutř. :||
12. Zopu jo nam rozkidał,
ha musmuž rozmjetał.
||: Škoda, jenoj škoda :||
||: toh božoh wusmuža! :||
(po Kolbergowej zběrce, str. 289 sć.)
wróćo1. Šoł jo tón hólčik na hermank
do města Špremberka,
haj tirom tirom tirarara,
do města Špremberka.
2. Ha kupił jo za cholow ́ płat
po złotym jedyn łóchć ...
3. Ha šoł jo wón tam krawcej z nim,
om krawcej Nydźanskom ...
4. Kak móžo bóći cholowa,
chópka jej falujo ...
5. Hdyž njemóžo bóć cholowa,
da njech jo štrympica ...
6. Kak móžo bóći štrympica,
pjata jej falujo ...
7. Hdyž njemóžo bóć štrympica,
da njech jo zapłata ...
8. Kak móžo bóći zapłata,
móš jo ju zaćahła ...
9. To tola njebóch nihdy rjekł,
zo móš tak zaćehnjo ...
1. ||: Što tón muž w tej kobjeli ma,
wón ma wěsće jeja. :||
||: Běžće za nim, hońće jeho,
wzmiće jóm te jeja. :||
2. ||: Što tón muž w tej kobjeli ma,
wón ma wěšće piwo. :||
||: Běžće za nim, hońće jeho,
wzmiće jóm te piwo. :||
3. ||: Što tón muž w tej kobjeli ma,
wón ma wěšće palenc. :||
||: Běžće za nim, hońće jeho,
wupijće jóm palenc. :||
1. Štoha we tej komorce
steji běłe łóžčičko.
Halej, juchej, łóžčičko, haj łóžčičko,
ha potom něšto wjace.
2. Štóha we tym łóžčičku
leži Herta Delankec.
Halej, juchej, Delankec, haj Delankec,
ha potom něšto wjace.
3. Štó při Herći Delankec
leži Jank tam Kowarčkec.
Halej, juchej, Kowarčkec, haj Kowarčkec,
ha potom něšto wjace.
4. Štó tam steji při nimaj
steji mała kolebka.
Halej, juchej, kolebka, haj kolebka,
ha potom něšto wjace.
5. Štoha we tej kolebce
leži małe dźěćatko.
Halej, juchej, dźěćatko, haj dźěćatko,
ha potom ničo wjace.
1. Što tu młodu holcu debuje?
Jeje ličko čerwene,
jeje čółko błyščate:
To tu młodu holcu debuje.
2. Što tu młodu holcu debuje?
Jeje wjenašk rućany,
jeje peršćeń sljeborny:
To tu młodu holcu debuje.
3. Što tu młodu holcu wohidži?
Jeje ručcy mazanej,
jeje nóžcy błóćanej:
To tu młodu holcu wohidži.
4. Što tu młodu holcu wohidži?
Jeje štrympka roztor'ana,
jeje 'łójčka ne'ładžena:
To tu młodu holcu wohidži.
1. Štóž so mysle ženić ma,
tón njech swěru kedźbu da,
zo by sebi tajku wzał, tajku wzał:
zo so njeby při njej kał.
2. Hdyž sej woznješ tajkulej,
tajku jara młodušku,
młoda ta ma horcu krej, horcu krej,
tej tež kóždy prawy njej.
3. Hdyž sej woznješ tajkulej,
tajku jara staru,
ta ći łazy po dworje, po dworje,
kaž stolětne šerjenje.
4. Hdyž sej woznješ tajkulej,
tajku jara rjanu,
da maš zaso haru z njej, haru z njej,
zo ći łaža druzy k njej.
5. Hdyž sej woznješ tajkulej,
tajku dołhu nohatu,
da dyrbiš sej rěbl kłasć, rěbl kłasć,
hejzo chceš ju trochu zmjasć.
6. Hdyž sej woznješ tajkulej,
tajku jara hubatu,
da njetrjebaš doma psa, doma psa,
wšak maš žonu za psyka.
7. Česnu, lesnu šikwanu,
pěknu bohabojaznu,
tajkulej sej dyrbiš brać, dyrbiš brać,
při tej so ty njeńdźeš kać.
(z Łaza / přez Zejlerja)
wróćo1. Tak je twjerdźe mandźelstwo
zwjazane přez duchomnoh
wšitkim mandźelskim,
zo so njechał nichtó zwažić,
tónlej zwjazk hdy zas rozwjazać
hač do smjerće.
2. Pawoł praji: Mandźelstwo
jara wilka swjatosć jo
kóždym mandźelskim.
Chwal nět Boha, lubuj žonu,
duž dóstanješ njebja krónu
w kraju jandźelskim.
3. Česni hosćo, nět ja du,
měr tón ja wam winčuju,
wón njech přińdź na was.
Žohnuj Bóh was wodnjo, w nocy
kiž ma wšitko w swojej mocy
kóždźički čas.
4. Hercy rjenje dźěłajće,
lubi, wjesele spěwajće
a juskajće wy.
Při tym chcemy Boha chwalić,
we wutrobach wopor palić,
hamjeń prajicy.
1. Tam we tym doli hłóbokim
||: stej lipa rjana zelena. :||
2. Moja lubka, mój dyrbimoj nětk rózno hić,
||: ja šće mam sydom lět wandrować. :||
3. Hdyž bě so minyło sydom lět,
a hišće štyri njedźelki,
šła holička do zahrodki.
4. Tam wona sedźo płakaše,
||: na swojoh luboh čakaše. :||
5. Nimo tam rajtował rajtarik,
||: tón so jeje taklej wopraša: :||
6. Přečo ty płačeš, holečo?
Je tebi wumrjeł nan aby mać
aby maš muža lózeho?
7. Mi nic njej wumrjeł nan aby mać,
||: muža ja nimam žaneho. :||
8. Sćahnył je rajtar pjeršćenik,
||: ćisnył jón holčcy do klina. :||
9. Jow maš moja holčka rubiško,
trěj twoje sylzy z rubiškom
a njepłakaj tak jara ’jac!
10. Z tym sym će ja tak spytował,
||: hač sy mi swěrna wostała. :||
11. Dokelž mi swěrna wostała,
da dyrbiš tež nětk moja być,
moja mi luba mandźelska.
||: To su konje, to su konje,
to su moje konje. :||
Hdyž so na nje sydnju,
šwarne holčo krynju,
to su konje, to su konje,
to su moje konje.
1. ||: Trabuj, trabuj, štyri brune! :||
Chcemoj do Wósporka jěć.
2. ||: Do Wósporka přijědźeštaj. :||
Stajił konje tam na dwór.
3. ||: Sam je chodźił po hermanku. :||
kubił lubce hermanka.
4. ||: Jow maš moja luba lubka, :||
jow maš twojoh hermanka.
5. ||: Zo dźeš ty mi swěrna wostać, :||
hač mój hotujemoj kwas.
(z Lipin)
wróćo1. Ty dźeš mi twoju dźowku dać.
Hej lute lory!
Ty dźeš mi twoju dźowku dać.
Klink, klink, žórlija. Zingy, pola, zingy.
2. Moja dźowka je šće młoduška. Hej ...
Moja dźowka je šće młoduška. Klink ...
3. Jara hłupa šće a njerozumna. Hej ...
Jara hłupa šće a njerozumna. Klink ...
4. Ja chcu ju sebi nawučić. Hej ...
Ja chcu ju sebi nawučić. Klink ...
5. Hale z brězowej witku přez ritku. Hej ...
Hale z brězowej witku přez ritku. Klink ...
6. Hale z běłej ručku po ličku. Hej ...
Hale z běłej ručku po ličku. Klink ...
(z Brěžkow)
wróćo1. Ty rozmilony Kito, co ty sy naźěłał?
||: Fort jo to cełe žyto,
te plowy sy wobchował! :||
2. Naša stara mama, ta źěšo na pěski,
||: ten nan tog měsa njama,
wón žerjo te twarožki. :||
3. A kśicu lubu micu, ten pjac jo šyrocki.
||: Fort su te pjacenice,
njej wěc, ak do gjaršći. :||
(wót Wětošojskeje śoty Christy Elineje, kótaraž jo spiw Pśezpólnym 2015 w Žylowje pśedspiwała)
wróćo1. W zagrodce jerjebinka, na dwórje Trinka.
Mutercycka, glědaj, glědaj
kaka ja som pyšna.
2. Cerwjenej kóšulce, śišćanej šorcy.
Mutercycka, glědaj, glědaj
kaka ja som pyšna.
We Smolerjec kniharni, kupimy nowinki,
knižki a serbske cejdeje.
Zetkał sym holičku, prosył na kermušu,
přišła pak njej. Ow jej, ow jej!
Słónčko swěći, na wšě dźěći,
w pěsku hraja fojerweru.
Brum, brum, brum-ta, tü, tatü!
(Michał Cyž)
wróćo1. Witajće hólcy z daloka,
kak dźiwni sće wy nam,
zo by nochcył nihdy rjec,
zo by nochcył nihdy rjec.
2. Ja sym to dźěłko zdźěłał,
wo kotrymž kóždy wě,
zo by nochcył nihdy rjec,
zo by nochcył nihdy rjec.
3. Ja sym tu holčku zlěhał,
nět je mi jara zlě,
zo by nochcył nihdy rjec,
zo by nochcył nihdy rjec.
4. Ale hańba, hańba žana njej',
wšak lubka rjana jo,
zo by nochcył nihdy rjec,
zo by nochcył nihdy rjec.
1. ||: Wjedźemy ju, wjedźemy ju,
mamy ju a mamy ju, haj :||
nikomu ju hewak njedamy!
2. Sucha ranca, tučna wopuš,
při zahrodźi, na zahrodźi.
Sucha ranca, tučna wopuš,
domoj běži, wokohoni.
Hdy by měli, da bychmy jědli.
1. ||: Wón je jej zawdał žołty króš, :||
Wona tu bjełu ručku jom'.
2. ||: Tak staj so 'załój za ručki :||
A staj so wedłój pšez łučki.
3. ||: Do pół staj łučkow nepšišłój, :||
A za'rodku staj nadejšłój.
4. ||: Tam staj so delje synyłój :||
A na jabłóčko z'ladwałój.
5. ||: Na jabłóčko staj z'ladwałój :||
Hać staj tam z ćicha wusnyłój.
6. ||: Štó 'dže naj' ranko horjewołać, :||
Dyž budže bjeły džeń bówać?
7. ||: Šak je tam hajku dróbny ptačk, :||
Kiž nócku mi tak małko spi.
8. ||: Tón 'dźě naj' ranko horjewołać, :||
Dyž budže bjeły džeń bówać.
9. ||: Ha switaj, switaj bjeły džeń, :||
Čerwene zera horje du.
10. ||: Štóž je po lubki, holčki był, :||
Ma dawno čas njetk domoj hić.
11. ||: Luby so domoj hotuje, :||
A lubka ćežko zdychuje.
12. ||: Ha zdychuj aby nezdychuj, :||
Ha rózno tola dyrbimój.
1. Wšitka so ta čeledź preč hotuje,
hotuj so ty z nami preč holičo.
2. Z wami sym ja dawno preč hotowa,
hdyž ja nimam česće wjac swojeje.
3. Twoju tu česć chcemy ći zapłaćić,
zapłaćić ći wěnašk twój rućany.
4. Štohada pomhaja mi pjenjezy,
hdyž ja nimam wěnca mi swojeho.
(z ludu)
wróćo1. Wudaj so holička,
hdyž šće sy młoduška,
hdyž šće twój stary nan,
hdyž šće twój stary nan žiwjenje ma.
2. Wón dźe ći pomhaći
k třom stam tych toleri.
Hišće k tym pisanym,
hišće k tym pisanym posleškam tež.
1. Z wečorka, z wečorka wulka je ćma,
Žaneje šćežčički widžeći nej'.
2. Žaneho ptašatka słyšeći nej',
Štož jenož dróbneho sołojika.
3. Sołojik spjewa, dyž newedro je,
Hólčik tón bježi, dyž wedraško je.
1. Za čěskimi horami
jedna čista studnička.
How, hej, jedna čista studnička.
2. W njej so móhła holička,
rjana běła čerwjena.
How, hej, rjana běła čerwjena.
3. Šła je holčo trawku žnjeć
na te čěske podmjezy.
How, hej, na te čěske podmjezy.
4. Pacholo so wumasa
z jednej małej chójčički.
How, hej, z jednej małej chójčički.
5. Sćahnył hólčik z nóžnjow mjeć,
wotća holčce hłójčku preč.
How, hej, wotća holčce hłójčku preč.
(z Kołpina / přez Jordana)
wróćo1. Zady našej' pjecy
kuntworki hraja, kuntworki hraja,
||: čerwjene zelene suknički maja. :||
2. We tej našej łuži
žaby rjechtaja, žaby rjechtaja,
||: šěre a zelene kabaty maja. :||
3. Zady našej' kólnje
wrobliki twarja, wróbliki twarja,
||: na słabe žito a na burow swarja. :||
4. We tej našej bróžni
šěre myše pišća, šěre myše pišća,
||: k nalěću žito na drohotu ćišća. :||
5. We tej našej pšeńcy
pocpula so chowa, pocpula so chowa,
||: kup mi lik kup mi lik, Juračko! woła. :||
6. Na ponošku našim
sedźa štyri kóčki, sedźa štyri kóčki,
||: łušća tej myšinje slowkowe póčki. :||
7. W kukawach tych našich
škórcy hwizdaja, škórcy hwizdaja,
||: kołbasu zo wulku zajutřišim změja. :||
8. Přez tu našu mjezu
Wochoženjo ćahnu, Wochoženjo ćahnu,
||: wjezu na kermušu kołmazu rjanu. :||
1. ||: Zwotkal sy buriko? :||
||: Ja sym z Pěskec,
ja mam tu rjanu Hanku. :||
Kašpor k njej łazy.
2. ||: Zwotkal sy buriko? :||
||: Ja sym tola
tón Pazlčanski Kašpor. :||
Ja k Hance łažu.
(Kralowy huslerski spěwnik)
wróćo1. Źowčko, coš ga ty se ženiś, glědaj raz,
kakeg muža boš se braś, glědaj raz!
Pśed tej swajźbu taka frejda, glědaj raz,
pó tej swajźbje nic ak płac, glědaj raz.
R: A to małke w bujkach kjawcy,
a to małke w bujkach kjawcy,
hyšći žedna fryštuka, glědaj raz!
2. Źowčko, coš ga ty se ženiś, glědaj raz,
kakeg muža boš se braś, glědaj raz!
zajtša ma tu fajfu w šnawcy, glědaj raz,
a tu flašku w pazorach, glědaj raz!
1. Žuricy su hribaki,
ha Kašecy jo šiška, Kašecy jo šiška.
2. Wotrowje su prosata,
ha Kanecy jo tykanc ...
3. Swinarni jo nuza,
ha Kukowje jo kruwa ...
4. Pančicy jo wučło,
ha Klóštyrje su bengele ...
5. Jaworje su twarožki,
ha Miłoćicy drjebjenjo ...
6. Njebjelčicy klamarjo,
ha Pazylcy su šlamarjo ...
7. Wudworju jo banda,
ha Worklecy jo šanda ...
8. Nowoj Wjescy jo całta,
po' Opica jo kołbasa ...
9. Hrańcy jo pinca,
ha Nowoslicy šinca ...
10. Nowoj Wsy su handlerjo,
ha Kulow połny paduchow ...